ఈ లోకాలు కొలిచి నీ పాదాలెంత నొచ్చుకున్నాయో

24. తిరుప్పావై కథలు

బలిచేసిన తప్పు దేవతల రాజ్యములను అపహరించడం, ఎవ్వరికైనా తాను దానమీయగలనని అహంకరించడం. ఆ బలి అభిమానాన్ని అణచడానికే వామనుడై వచ్చాడు. ఆ వటువు సౌందర్యానికి ముగ్ధుడై అతను యాచించగానే దానం చేయడానికి సిద్ధమైనాడు. వామనుడు వెంటనే త్రివిక్రముడైనాడు. “అన్ఱివ్వులగమ్” ఆనాడు వామనుడై లోకాలను “అళందాయ్” కొలిచినాడు. లోకమంతా కాడు, మోడు, కొండ, బండ వంటి కఠినమైన వస్తువలతో నిండిఉంది. వాని పైన మోపిన నీ పాదాలు ఎంత కందిపోయాయే! శ్రీదేవి భూదేవి కూడా ఆయన పాదాలను ఎక్కడ కందిపోతాయో నన్నంత సున్నితంగా పిసుకుతారట. కాని వామనుడి పాదాలకు ఆనాడెవరూ మంగళం పాడాలని ఒక్కరికీ తోచలేదని గమనించి “అడి” ఆ పాదాలకు “పోత్తి” మంగళం అంటున్నారు. వామనుడు త్రివిక్రముడై పాదాన్ని పైకి చాచితే బ్రహ్మ ప్రక్షాళనం చేసినప్పుడు జాలువారిన శ్రీపాదతీర్థమే గంగానది. రుద్రుడు దాన్ని తలదాల్చి శివుడైనాడు. సర్వేశ్వరుడైన వామనుడు ఆ కష్టాలకు ఓర్చుకోగలిగాడు. కాని రాముడు సాధారణ మనుష్యుడు. రావణ సంహారం చేసిన తరువాత బ్రహ్మరుద్రాదులు వచ్చి నీవే దేవదేవుడి అని చెప్పినా ఆయన కాదు నేను మనుష్యుడనే అని ప్రకటిస్తాడు. వామనావతారంలో రెండు మూడడుగులే కొండలను కొలవడానికి వేసిన భగవంతుడు, రాముడిగా మొత్తం అడివంతా నడుస్తాడు. అనేకానేక యుధ్దాలుచేస్తాడు. వామనుడు తన సౌందర్యంతో బలిని వశపరుచుకుంటాడు. రావణుడిని రాముని సౌందర్యం జయంచలేకపోతే, బలానికి బలిచేయవలసి వచ్చింది.

Also read: శ్రీకృష్ణా మమ్మల్ని రక్షించడానికే అవతరించినావు

వన, స్థల, జల, లంకా దుర్గాలపై రాముని దాడి

“శెన్ఱ్” వెళ్ళి, “అంగు” అక్కడ “త్తెన్-ఇలంగై”= దక్షిణ దిక్కున అందంగా ఉన్న లంకా నగరాన్ని చేరి జయించడం గురించి ప్రస్తావిస్తారీ పాశురంలో. అంటే ఎక్కడో యుద్ధం కాదు. శతృవు స్థావరానికి వెళ్లి బయటకు రప్పించి పోరాడిన యోధుడు. వేటగాడు పులి ఉండే చోటికి వెళ్లి గుహనుంచి బయటకు రప్పించి చంపినట్టు, రాముడు వనదుర్గాన్ని, స్థల దుర్గాన్ని, జలదుర్గాన్ని దాటి లంకా దుర్గాన్నిముట్టడిస్తాడు. రావణుడితో భీకర యుద్ధం చేస్తాడు. రావణుడు విసిరిన శస్త్రాలన్నీ ఆయనపై పూలవలె చిరుజల్లు వలె కురిసాయట. ముందు ప్రాకారం పడగొట్టాడు. తరువాత సైన్యాన్ని చంపేశాడు. మంత్రులను, తమ్ములను ఒక్కొక్కరినే సంహరించేస్తాడు. రావణుని రప్పించి, సారథిని, అశ్వాల్ని, రథపతాకాన్ని, చివరకు రథాన్ని కూల్చాడు, చేతిలో విల్లు విరిచాడు. కిరీటం పడగొట్టాడు. నేలమీద నిరాయుధుణ్ని చేసి నిలబెడతాడు. అప్పడికైనా శరణువేడితే వదిలేద్దామనే కరుణ. కాని ఇంకా బుద్ధి రాకపోతే చంపకుండా విడిచిపెట్టి ఇంకో విల్లు తీసుకుని ‘‘రేపు రా’’ రమ్మంటాడు. అంటే చంపడానికి ముందు ఇంకొక అవకాశం ఇస్తాడు. అప్పుడైనా పశ్చాత్తాపపడతాడేమోనని. చివరకు తప్పని పరిస్థితిలో రావణుడిని సంహరిస్తాడు రాముడు. లంకను పాలించే రావణాసురున్ని “శెత్తాయ్” సంహరించిన “తిఱల్” నీ భుజ భలానికి “పోత్తి” మంగళం అంటున్నారు గోపికలు. దక్షిణ దిక్కు అమంగళం అంటారు. అవేమీ లెక్క చేయకుండా అటే వెళ్లి విజయం సాధిస్తాడు రాఘవుడు. ఆ రాముడికి రక్షబెట్టబోతూ ఉంటే ఆయన తన భుజబలాన్ని చూపి అభయం చెప్పాడట. అప్పుడు ఆ భుజబలానికి రక్షపెడతారు గోపికలు. లంకయే శరీరము. మనస్సనే అహంకారమే రావణాసురుడు. అతని పదితలలు ఇంద్రియాలు. సర్వేశ్వరుడు అంతర్యామియై మనయందు చేరి అహంకారం ఉండే చోటికి వెళ్లి మనస్సును విషయాలను అనుభవించకుండా ధ్వంసం చేసి దానిని పాలించే రాజసగుణాన్ని చంపి సాత్వికతను నెలకొల్పి వెళ్తాడు.

Also read: శ్రీకృష్ణా మమ్మల్ని రక్షించడానికే అవతరించినావు

రాముడు పరాక్రమవంతుడనీ తెలుసు, ఆయనే యాగాన్ని రక్షించగలడనీ తెలుసు. తానే ఆయనకు బల అతి బల అనే మంత్రాలు అనేక శస్త్రాలు ఇచ్చినాడు. అయినా విశ్వామిత్రుడు తాటకతో యుద్ధం చేస్తున్న రాముని చూచి ‘‘స్వస్తి రాఘవయోరస్తు’’ అని రక్షకట్టి మంగళం కలగాలని కోరుకున్నాడు. సీతమ్మను రామయ్యకు సమర్పించు ఘడియలో ఒకరి చేయి మరొకరు పట్టుకున్నపుడు లోకోత్తర సౌందర్య రాశులైన వారిద్దరి కలయికకు దృష్టి దోషము తగలకుండా ‘‘భద్రంతే’’= నీకు భద్రమని జనకుడు మంగళం పాడినాడట.‘‘ఇయం సీతా మమసుతా సహధర్మచరీతవ, ప్రతీచ్చ చైనాం భద్రంతే పాణి గృహ్ణీష్వ పాణినా’’ అన్న ఆ మంగళ శ్లోకం ప్రతివివాహంలోనూ ఈ నాటికీ వినిపిస్తూ ఉంటుంది. మొత్తం ప్రపంచాన్ని రక్షించే వాడికి వీరు రక్ష పెట్టడం ఏమిటి. మహాజ్ఞానులైన విశ్వామిత్రుడు, జనక రాజర్షులే జగద్రక్షకుడికి ఈ విధంగా తాము రక్ష కట్టి మంగళం పాడాలన్నంత ప్రేమపరవశులైతే ఇక తండ్రి దశరథుని నేమందాం? తాటక సుబాహులను చంపి, మారీచుని తరిమి కొట్టి శివధనుర్భంగం చేసిన రాముడు సీతతో అయోధ్య కు వెళ్లే మార్గంలో ఉండగా పరశురాముడెదురైనప్పుడు దశరథుడు ఏమవుతుందోనని ప్రాణాలు పోతున్నట్టు భయపడిపోయాడట. రక్షించమని సకలదేవతలను ప్రార్థనలుచేసినాడు. పరశురాముని జయించిన విషయం తెలిసి తనకుమారుడికది పునర్జన్మ అనుకుని తేరుకున్నాడట. అజ్ఞానులు ప్రేమైక జీవనులైన గోపికలు ఏం చేస్తారు? జ్ఞానాన్ని ప్రేమ మరుగుపరుస్తుంది కదా.

Also read: వైష్ణవమతంతో 33 దేవతలెవరు?

దశరథుడు కైక మందిరంనుంచి సుమంత్రుడిని పంపి రాముడిని తీసుకుని రమ్మంటాడు. సీతాదేవి ‘‘ఆద్వార మనువవ్రాజ మంగళాన్యభిదధ్యుషీ’’ ద్వారందాకా వచ్చి రామచంద్రుడికి మంగళం పాడింది. కొంత దూరం వరకు భర్తననుసరించింది. తూర్పుదిక్కున వజ్రధరుడైన ఇంద్రుడు కాపాడాలని మిగిలిన దిక్కల్లో దిక్పాలకులు రక్షించాలని ఆమె రక్ష పెట్టిందట. కన్న కొడుకు, అప్పుడప్పుడే వివాహం అయినవాడు, రాజ్యాభిషిక్తుడు కావలసిన తరుణంలో అంతఃపురకుట్రలకు గురై అరణ్యాలకు వెళ్లే రాముడికి కౌసల్య మంగళం పాడింది. రాముడు జగదేకవీరుడైనా తల్లికి ఆ మహత్వం గోచరించడం సాధ్యం కాకపోవచ్చు. దండకారణ్యంలో మునులు యోగులు అందరికీ తెలుసు రాముడెవరో. కాని ఆయన దివ్యమంగళ విగ్రహం చూడగానే పరమాత్ముడి అప్రమేయమైన శక్తికి సంబంధించిన జ్ఞానం మరుగున పడి, ఆయన చుట్టూ చేరి మంగళం కలుగుగాక అని ఆశీర్వాదాలు చేసినారు. రామాయణ కాలంనాటి మంగళాశాసన ఘట్టాలను వివరిస్తూ ప్రేమ ముప్పిరిగొన్నవేళ రక్ష్య రక్షక భావం మారిపోతుందని శ్రీ భాష్యంవారు చాలా ప్రేమాస్పదంగా రామాయణ ప్రమాణాలతో వ్యాఖ్యానించారు. హనుమ మొట్ట మొదటి సారి రాముని చూచినప్పుడు, అయ్యో ఆభరణములు లేకుండా వచ్చినారే, ఆయన అవయవ సౌందర్యం ఈ విధంగా బయటపడితే చూచిన వారి కనురాపు తగులదా అని బెంగ పెట్టుకున్నారట. ఆ తరువాత ఒక్క క్షణమైనా వీడకుండా రాముని కనిపెట్టుకుని ఉన్నాడట హనుమ. అంతటి జ్ఞాన రాశికి కూడా రాముని సౌందర్యం మోహం కలిగించి జ్ఞానం మరుగున పడింది.

Also read: దేవతల వలె మేమైనా రాజ్యాలడిగామా?

జటాయువు ఆశీస్సులు

జటాయువుకు తెలుసు, రాముడొక్కడే 14 వేల మంది రాక్షసులను ఖరదూషణాదులతో సహా అంతమొందించిన వాడని. రావణుడితో పోరాడి రెక్కలు తెగి, ప్రాణావసాన దశలో ఉన్న జటాయువు రాముడు కనిపించగానే ఆయుష్మాన్ అని మంగళాశాసనం చేసాడు. ఏడు సాల వృక్షాలను ఒకే దెబ్బతో కూల్చి, దుందుభి భారీ శరీరాన్ని బొటన వేలితో చిమ్మి, మహాబలశాలి వాలిని ఒక్కబాణంతో సంహరించిన రాముని శక్తి సుగ్రీవునికి తెలుసు. కాని రావణుని శిబిరంనుంచి విభీషణుడు రాముని శరణుకోరడానికి వచ్చినప్పుడు, ఇదేమైనా రహస్యవ్యూహమేమోనని సుగ్రీవుడు రాముని రక్షణ గురించి రంథిపడినాడట. శ్రీరాముని సర్వశక్తిమత్వమును కొంతసేపు మరిచిపోయేంతప్రేమ సుగ్రీవునిది. ఈ విధంగా వాల్మీకి రామాయణంలో ఎన్నో సందర్భాలలో మంగళాశాసనాలే కనిపిస్తాయని శ్రీ భాష్యం వారు వివరించారు. ఇన్ని సార్లు ఇందరు మంగళం పాడినప్పడికీ రావణుడిని సంహరించిన తరువాత రాముని భుజబలానికి మంగళం ఎవరూ పాడలేదట. భరతుడికి ఇవ్వడం వల్ల పాదుకలుకూడా లేకుండా అడవుల్లో నడచి, బండరాళ్లతో తాళ్ళతో నిర్మించిన సేతువుపైన నడచిన ఆయన పాదాలు ఎంత నొచ్చాయో, ఎంత కంది పోయాయో, ఎన్ని కష్టాలు పడ్డాడో రామయ్య. రావణుని హతమార్చిన ఆనాటి రాముని బాహుబలమునకు ఈనాడు మంగళమగు గాక అంటున్నారు గోపికలు.

Also read: తల్లిదండ్రులను విడదీయడమే రాక్షసత్వం, రావణత్వం

చతుర్బుజ శ్రీకృష్ణుడికి జయ మంగళం

దేవకీదేవి గర్భంలో ఉన్నది జగత్ కారణ తత్వం అని తెలుసు. పుట్టినపుడే చతుర్భుజాలతో శంఖ చక్రాలతో ఉన్న శ్రీకృష్ణుడు పురుషోత్తముడే అని తెలిసినా, ఆజగదేక సుందర విగ్రహాన్ని చూచి అమితమైన ప్రేమ జనించిఈ పసికందుకు కంసుని వల్ల ఏమి కీడువస్తుందో కదా అని తల్లి దేవకీ దేవి తండ్రి వసుదేవులు రక్షకట్టాలని మంగళం కలగాలని తపన పడ్డారట. నాయనా నీ శంఖ చక్రాలను దాచుకో, చతుర్భుజాలను కనపడనీయకు. జాగ్రత్త సుమా అని ఆవేదన చెందారట. ఇక నందయశోదల ప్రేమకు అంతే లేదు. జగత్తుకే క్షేమం కూర్చే వాడికి మనం రక్షణ ఇవ్వడం ఏమిటి? ఇవ్వగలమా. అది ప్రేమ అని జీయర్ స్వామి వర్ణించారు. రామావతారంలో యవ్వనం వచ్చేదాకా తండ్రితోపాటు భద్రంగా ఉన్నరాముడు ఆ తరువాత మారీచ సుబాహులు తాటకను ఎదుర్కొంటాడు. కాని శ్రీకృష్ణుడికి పుట్టగానే శత్రువులు. పుట్టిందే శత్రువు జైల్లో. రాముడు ప్రత్యక్షంగా రాక్షసులను ఎదుర్కొంటే శ్రీకృష్ణుడు మాయారూపంలో వచ్చిన అనేక మంది రాక్షసులను చిన్నప్పుడే చంపవలసి వచ్చింది.21 వ రోజుననే పూతనను సంహరించి, చిన్నవయసులోనే అనేక వీరకృత్యాలు చేసిన తన బిడ్డడు మహామహిమాన్వితుడని తెలియదు. కనుక రక్ష కడుతూనే ఉందాతల్లి. యమునాతీరానికి వెళ్లి అక్కడ ఒక బండి కింద ఊయెల కట్టి చిన్ని కృష్ణుడిని పడుకోబెట్టి యశోద నీళ్లు తేవడానికి యమునకు వెళ్లిందట. పిల్లవాడు ఆకలికి ఏడుస్తూ కాళ్లను పైకి తంతున్నాడు. ఎవ్వరూ కాపలా లేని సమయం చూసి అసురుడు ఆ బండినే ఆవహించి చంపాలనుకున్నాడు. ఎంత ఆపద? ఏడుస్తూ తన్నిన ఆ పాదమే తాకి బండి ముక్కచెక్కలైంది. రాక్షసుడు చనిపోయాడు. తల్లి వచ్చి ఊయేల పగిలిపోయిందనుకుని బాలకృష్ణుడిని ముద్దాడిందట. అది త్రివిక్రముడి పాదం కాదు. బలీయుడైన శ్రీరాముడి పాదమూ కాదు.ఏడునెలల బాలుడి పాదం. ఆ పాదానికి కీర్తి ఎక్కువట. విల్లు పట్టుకున్న శ్రీరాముని చేయివలె బాలకృష్ణుని పాదం కాయకాసిందట. కనుక గోపికలు మంగళం పాడాలనుకున్నారు. “పొన్ఱ” తారుమారు అయ్యేలా “చ్చకడం” శకటాసురున్ని “ఉదైత్తాయ్” తన్ని అంతమొందించినావు. ఏడు నెలల బాలుడివి, “పుగర్” నీ కీర్తికి “పోత్తి” మంగళం. పుణ్యపాప రూపములైన కర్మల వల్లనే జన్మ సిద్ధిస్తుంది. కర్మను శకటంతో పోల్చుతారు. శ అంటే సుఖము, కట అంటే పోగొట్టేది. భగవంతునితో సంబంధం వల్ల కలిగే సుఖాన్ని పొందకుండా అడ్డుకొనేది కర్మఅనే శకటం, భగవంతుని పాదం తగిలిన నాడు శకటం (కర్మ) విరిగిపడిపోతుంది. ఆ శకటాన్ని ధ్వంసం చేసిన నారాయణుని చరణాలకు మంగళం.”కన్ఱు” దూడ రూపంలో ఉన్న వత్సాసురున్ని “కుణిలా” కర్రలా మార్చి వెలగ పండులో దాగిఉన్న కపిత్థాసురునిపై “వెఱిందాయ్” ఒడిసెల రాయిలా గిరగిరా తిప్పి విసిరిపడేసిన “కరిల్” నీ పాదానికి “పోత్తి” మంగళం. రుచి వత్సాసురుడు, వాసన కపిత్థాసురుడు. ఈ రెండూ ముగిసిపోతేనే భగవద్విషయం అర్థమవుతుంది. ఏడేళ్ల వయసులో ఉన్న శ్రీ కృష్ణుడు దూడరూపంలో ఉన్న రాక్షసుడిని కాళ్లను చేతులతో పట్టుకుని ఒడిసెల రాయివలె తిప్పి తిప్పి కపిత్థంపైన విసురుతాడు. అందుకు ఒక కాలు ముందుకు పెట్టి, రెండో కాలును కాస్త మడిచి దృఢంగా నిలబడి, వత్సాసురుని విసరడానికి వీలుగా నిలిచిన ఆ భంగిమలో ఉన్న నీపాదాలకు ఎవరు మంగళం పాడారు? మేం ఇప్పుడు మంగళం పాడతాం అన్నారు.

Also read: నీళాకృష్ణులకు గోదా సుప్రభాత శృంగారగీతం
“కున్ఱు” పర్వతాన్ని “కుడైయా” గొడుగులా “వెడుత్తాయ్” ఎత్తి పట్టి అందరిని దరిన చేర్చుకున్న నీ “కుణమ్” సౌశీల్య గుణానికి “పోత్తి” మంగళం. నాది నేను అనే ఆసక్తి ఇంద్రుడికి కలిగిందట. ఇక్కడ ఇంద్రుడు శ్రీకృష్ణుడికి శత్రువు కాదు. ఆశ్రితుడే. యజ్ఞఫలములను భుజించే అధికారాన్ని ఇంద్రునికి ఇచ్చినాడు. కాని హరి సర్వేశ్వరత్వమును సర్వాంతర్యామిత్వమును మరిచి గోపాలకులు చేసే వర్షయాగము తనకోసం అంటే నాది నేను అనుకున్నాడు. తానే హవిర్భోక్తను తానే ఫలప్రదాతనని అహంకరించినాడు. ఆ అహంకారాన్ని తగ్గించడానికి గోపాలురచేత గోవర్థనమునే ఆరాధింపచేసినాడు. హవిస్సు అందక ఆకలిగొన్ని ఇంద్రుడు ఆకలి కోపంతో ఊగిపోయి రాళ్లవానతో హింసించడం మొదలు పెట్టాడు. అలిగిన పసివాడు ఆకలికి రాళ్లువేస్తున్నాడు. చేయి నొప్పిలేస్తే అతనే ఊరుకుంటాడు అనుకున్నాడు. రాళ్లవాననుంచి గోపాలకులను కొండగొడుగుగా నెత్తి రక్షిస్తాడు. విసిరే రాళ్లు కొండరాళ్లతో కలిసిపోయినాయి. ఇంద్రునకు యాగము అంటే ఇంద్రునికి అంతర్యామి అయిన పరమాత్మకు చెందవలసిన ఫలమే కాని ఇంద్రునికి కాదు. ఇంద్రుడుతన తప్పు తనే తెలుసుకునేట్టు చేసి ఆతరువాత అతన్నీ రక్షిస్తాడు.

Also read: లక్ష్మి కరుణిస్తేనే నారాయణుని అభయం

అయ్యో ఒక్కడు చిటికెన వేలుమీద కొండను ఎత్తి పట్టుకున్నాడు, జారిపడుతుందో ఏమో అని గోపాలురు తమ కర్రలతో ఊతం వలె పట్టుకుంటారట. అదీ వారి ప్రేమ.ఈ అద్భుత కార్యాలన్నీ చేసినాయని కీర్తిస్తే అందువల్ల ఎక్కడ దృష్టి దోషం తగులుతుందో అని ఇవన్నీ చేసింది కృష్ణుడు కాదు, ఆయన చేతిలో ‘‘వేల్’’ =బల్లెం కనుక దానికి మంగళం అంటారు. “వెన్ఱు” గెలిచి “పకై కెడుక్కుమ్” విరోదభావం లేకుండా చేసే “నిన్ కైయిల్” నీ హస్తంలో ఉన్న “వేల్” శూలాయుదానికి, తండ్రి నందగోపుడి వద్ద ఉన్న ఆయుధం “కూర్వేల్” ఇదేకదా, ఆ శూలానికి “పోత్తి” మంగళం. ఏ ఆయుధాలులేకుండా ఉంటేనే దృష్టి దోషం తగులుతుందనుకుంటే శ్రీకృష్ణుడు ఒక ఆయుధం కూడా పట్టుకుని ఉన్నాడు. కనుక దానికీ మంగళం పాడాల్సిందే అనుకున్నారు గోపికలు.రామాయణ భాగవతాల్లో వర్షించిన ప్రేమను శ్రీభాష్యం వారు తమ మధురాక్షరాలలో మనపై చిలికించారు.

Also read: తిరుమంత్రమై శ్రీకృష్ణుని కాచే యశోద

విష్ణువుకు పల్ ఆండు పాడిన విష్ణు చిత్తుడు

విష్ణుచిత్తులవారు మధురానగరం వెళ్ళి పాండ్యరాజ్యంలోని ఒక పండితసభలో వాదోపవాదాల మధ్య భగవత్ తత్వాన్ని నిరూపిస్తారు. ఆ రాజు విష్ణుచిత్తుని జ్ఞాన విజయానికి పరవశుడై ఏనుగు అంబారీ పై ఆయనను కూర్చోబెట్టి ఊరేగిస్తుంటే ఆ వైభవం చూడడానికి భగవంతుడే స్వయంగా ఆకాశంలో నిలబడతాడు. పరమాత్ముడిని గమనించి ఆయన మహా సౌందర్యరూపం అందరికీ కనపడితే దృష్టి దోషం తగులుతుందేమోనని ప్రేమతో పల్లాండు పల్లాండు అని మంగళం పాడతారు విష్ణుచిత్తులవారు. పల్-ఆండు అంటే అనేక సంవత్సరాలు, పల్-ఆండు అనేక సంవత్సరాలు పలకోటి నూరు- ఇలా కోట్ల సంవత్సరాల వరకు నీకు మంగళం అంటూ ఉంటే పరమాత్ముడు నాకేం భయంలేదు శంఖ చక్రాలున్నాయి కదా అని ఆళ్వారు భయంబాపడానికి చెబితే శంఖానికి, చక్రానికి కూడా మంగళం కలగాలని ప్రార్థిస్తారు. పక్కన అమ్మకి మంగళం అంటూ పాడతారు. అదే ప్రతిరోజూ వైష్ణవాలయాలలో తిరువారాధనలో పెరుమాళ్లకు ఆరగింపు చేసిన తరువాత పల్లాండు పల్లాండు పల్లాయిరత్తాండు అనే కీర్తన. తండ్రి వలెనే గోదాదేవి కూడా స్వామికి ఈ పాశురంలో రక్ష కడుతూ మంగళం పాడడం విశేషం.

ధనుర్మాసు అంతులేని ప్రేమ

ఇక ధనుర్దాసు ప్రేమకైతే అంతే లేదు. అతను మహాభక్తుడు. శ్రీరంగంలో రంగనాథుడు వైభవంగా ఊరేగుతూ ఉంటే, ఆ వైభవాన్ని చూసి ఆయనకు ఏ ప్రమాదం  తెస్తారో అని భయపడి, ఆ స్వామికేమైనా జరిగితే ఒక్క క్షణంకూడా తాను జీవించరకూడదని, ఏదైనా జరిగిన వెంటనే ప్రాణం తీసుకోవడానికి వీలుగా పిడిబాకు గుండె మీద సిద్ధంగా పెట్టుకుని ఊరేగింపులో అటూ ఇటూ చూస్తుంటాడట. ఇంతకన్న పిచ్చి ప్రేమను ఊహించడం ఎవరికి సాధ్యం?. శ్రీకృష్ణుడంటే విపరీతమైన ప్రేమాతిశయం ఉన్న గోపికలు అందుకే తమ రక్ష ద్వారా మంగళాశాసన శుభాకాంక్షల ద్వారా జగద్రక్షకుడిని రక్షిస్తున్నారు. ఆ ప్రేమాక్షరాలే ఈ పాశురం నిండా.”ఎన్ఱెన్ఱ్” ఎల్లప్పుడు “ఉమ్ శేవకమే” నీ వీర చరితమునే “యేత్తి” కీర్తించేలా “ప్పఱై” ఆ వాయిద్యాన్ని “కొళ్వాన్” తీసుకుంటాం. “ఇన్ఱు” ఈ రోజు “యాం” మెం ఎందుకు “వందోం” వచ్చామో “ఇరంగ్” తెలుసుకొని అనుగ్రహించు అంటూ ఈరోజు స్వామిని అడుగుతున్నారు.

అసలు భగవంతుడే మొత్తం బ్రహ్మాండాన్ని రక్షిస్తున్నాడని నమ్మిన తరువాత, ఆయనకు దృష్టి దోషం తాకడమేమిటి? ఆయనకు కష్టం కావడం ఏమిటి? తనను కాపాడమని పరమాత్ముడిని వేడుకునే వారు పరమాత్ముడినే కాపాడాలని అనుకోవడమేమిటి? ఇది జ్ఞానమా?

జ్జాన దశలో భగవంతుడి ఎంతటి వాడో ఆయనముందు తానెంతో తెలుసుకుంటాడు జీవి. ఈ జగత్తును రక్షించే ఏకైక శక్తి అని అర్థమవుతుంది. ఏ జ్ఞానంలేని తనకు భగవంతుడు రక్షిస్తే తప్ప రక్షణ లేదనీ తెలుసుకుంటాడు. జ్ఞానం పండి చివరకు భక్తిదశకు చేరుతుంది. అప్పుడు ఆయన అమేయమైన శక్తి గుర్తుకు రాదు. భగవంతుడిని తానే రక్షించాలనుకుంటాడు. పాదాలకు దెబ్బతాకినా భుజాలకు గాయమైనా భయపడతాడు. ఎక్కడినుంచి ఏ ఆపదవస్తుందో అని ఆందోళన పడతాడు. మొత్తం జగత్తుకే రక్షకుడైన వాడిని మనం జగత్తునుంచి దుష్టుల దృష్టి దోషంనుంచి రక్షించగలమని, రక్షించాలని అనుకుంటూ ఉంటే ఆ ప్రేమను చూసి ఆయన సరేలే కానీ అన్నట్టు నవ్వుకుంటూ ఉంటాడు. దృష్టి దోష నివారణకే మంగళ హారతి ఇవ్వడం. మంగళం పాడడం.

Also read: ఆబోతుల పొగరణచి నాజ్ఞజితిని గెలిచిన శ్రీకృష్ణుడు