కుపిత

బుద్ధిలేదూ

ఎందుకు నన్ను మాటిమాటికీ అడుగుతావు

కవిత్వం రాయమని

కవిత్వమంటే ఏమనుకున్నావు

కలంపట్టి చేతికి వచ్చింది బరికేయడం కాదు

కోరి నన్ను బాధపెడితే రాదు

అది అగ్గిపుల్ల, సబ్బు బిళ్ళ వర్ణన కాదు

ఓ కవితా హృదయం కవి సమయాల్లో

తన లోలోతుల్లోంచి వెలువరించే ఓ ధార

అందులో మునిగి తేలిన రసహృదయానికి ఇహంలోనే ముక్తి

ఆ ఆనందాన్ని అనుభూతిని ఆస్వాదించలేని మనం

కవితాకన్య చీర అంచు కూడా చూడలేం

అందుకే అంటున్నాను – ఎందుకీ బాధ అని

ఇప్పటికైనా నవ్వు నోరు ముసుకొని నా నోరు మూయించు.

Also read: మేలుకో ఓటరూ!

Also read: అంత్య ఘడియలు

Also read: భూతలస్వర్గం కశ్మీర్

Also read: భావదాస్యం

Also read: చట్టం