50 నుండి 60 మధ్యన వయసు ఉండే ఆరుగురు వ్యక్తులు చ్చాయ్ తాగుదాము అని వస్తారు. ఛాయ్ వాలాకు ఆర్డర్ ఇస్తారు, ఇంతలో ఆరుగురిలో నుండి ఇద్దరు డబ్బులు ఇచ్చేటందుకు పోటీ పడతారు. ఆ ఇద్దరిలో కొంచెం ఎక్కువ వయసు (60) ఉండే అతను ఎప్పుడూ నీవే డబ్బు కడతావు నేను ఈసారి ఛాయ్ డబ్బులు కడతాను… అని బ్రతిమిలాడుతాడు … ఎప్పుడూ డబ్బులు కట్టే వ్యక్తి … అవునా ఎప్పుడూ నేనే కడతానా ? చాలా ఆశ్చర్యంగా మొఖం పెట్టి … సరేలే, ఈ ఒక్కసారి నేనే కడతాను … రేపు నీవు కట్టెద్దువు .. అని, చాలా నమ్మకంగా .. జాగ్రత్తగా మాటలు చెపుతాడు … ఆ వెంటనే, వారిలో అందరికన్నా తక్కువ వయసున్న అతనికి జేబులో నుండి వంద రూపాయల నోట్ తీసి … నీవు కట్టెయ్యి డబ్బులు అని అతని చేతికి ఇస్తాడు … ఈ తతంగం మొత్తాన్ని గత వారం రోజుల నుండి రాజేష్ చూస్తున్నాడు, .. అందరి వయసు ఒకటి కాదు, ఒకరికి, ఒకరికి మధ్య వయసు తేడ బాగానే ఉంది, ఆ ఆరుగురి మధ్యన వున్న “అనుబంధం , బంధం , స్నేహం … ” ఏంటో అర్ధం కాలేదు, జుట్టు పిక్కున్నాడు .. ఈ విషయం పై తర్జన భర్జన పడ్డాడు.. హనీఫ్ అనే స్నేహితుడు కి అర్ధం అయ్యి, అర్ధం కాని ఈ విషయం చెప్పాడు…
ఉఫ్ … అంటూ హనీఫ్ గట్టిగా గాలి పీల్చుకుంటూ, ఒరే వాళ్ళను గమనించటం వదిలెయ్యిరా … నీవు ఒక వారం రోజులకే వాళ్ళను చూసి పరేషాన్ అవుతున్నావు … నేను నెల రోజులు వాళ్ళ వెనకాల తిరిగి … తిరిగి .. కనుక్కోలేక పోయా … చివరికి ఆ ఛాయ్ కొట్టోడిని అడిగా … ఆ ఛాయ్ వాడికి అర్ధం కాలేదు … గత రెండు సంవత్సరాలుగా అక్కడే … వాడి ఛాయ్ తాగుతున్నారు … అదే 11.30 మధ్య, ఒకవేళ మిస్ అవుతే 2.30 కి ఆ ఆరుగురు అక్కడికి వస్తారు … కాకతాళీయంగా వాళ్ళను గమనించటం మొదలయ్యింది … చివరికి అంతు చిక్కని క్యూరియాసిటి పెరిగింది … ఛాయ్ వాడిని అడిగాను ” .. .. అదేంటి నేను బిల్ పే చేస్తాను అనే ఆ పెద్ద మనిషితో ఇంకో పెద్ద మనిషి … ఆ రేపు నీ వంతు అంటాడేకానీ … ఎప్పుడూ అతనే డబ్బు తీసి మరో వ్యక్తి కి ఇచ్చి, ఆ వ్యక్తితో ఎందుకు పే చేపిస్తాడు …” అని , ఛాయ్ కొట్టువాడు తెలియదు అన్నాడు … అంతటితో ఆగకుండా వాళ్ళను వేటాడటం మొదలుపెట్టాను … చివరికి ఒకరోజు ” డబ్బులు పే చేసే వ్యక్తిని ” కలిసి … నా క్యూరియాసిటిని తన ముందు పెట్టాను … తను చెప్పిన మాట విని … అతన్ని కళ్ళు మాత్రమే చూస్తున్నాయి… మాటలు పెదవిని దాటి రాలేదు … నోరు విప్పేప్రయత్నం చేసే లోపే తాను వెళ్ళిపోయాడు ….
అబ్బ … ఏం చెప్పాడో చెప్పి చావురా ముందు … సస్పెన్స్ ను భరించలేకున్న …
చెపుతాను కదరా ఆగు … వాళ్లంతా ఒకే ఆఫీస్ లో పనిచేస్తారు .. రెండు సంవత్సరాల క్రితం ఆ టీమ్ లోని ఆ పెద్ద మనిషి రిటైర్డు అయ్యాడు … పెన్షన్ పై ఆ పెద్ద మనిషి, ఆయన భార్య, ఒక పిచ్చి కొడుకు .. బ్రతుకుతున్నారు … పట్టించుకోవలసిన ఇద్దరు మగ పిల్లలు భార్య చాటు వాళ్ళు …బిల్ కడతాను అనే పెద్ద మనిషి, వాళ్ళు బ్రతుకుతె చాలు అనుకుంటాడు …. బిల్ కట్టే మనీషి, మిగిలిన నలుగురు … రేపు కడుదువులే, ఈ పూట కట్టనివ్వు అని మర్యాద పూర్వకంగా … నచ్చ చెపుతున్నట్లు ఆ రిటైర్డు మనిషికి చెపుతారు … రిటైర్డు కాక ముందు ఆఫీస్ క్యాంటీన్ లోనే ఛాయ్ తాగి, ఒక రోజు ఒకరుగా బిల్ పే చేసే వాళ్ళు అట, ఎక్కువ సార్లు ఇప్పుడు పే చేస్తున్నతనే పే చేసే వాడు అట, … రిటైర్డు అయిన ఆ పెద్ద మనిషి కోసం బయటికి వచ్చి ” ఆ ఛాయ్ కొట్టు దగ్గర … ఏదో ఒక సమయంలో కలిసి ఆ రిటైర్డు పెద్ద మనిషితో ఆ ఆరుగురు మాటా మంతీ ” అని చెప్పాడు…
సరే బాగుంది … ఎప్పుడూ ఒకతనే ఎందుకు పే చేస్తాడు మరి…
ఈ విషయం నేను అడగక ముందే ఆ రెండవ పెద్ద మనిషి చెప్పాడు … తన పేరు సాగర్ అనియు … ఇంట్లో ఎలాంటి ఆర్థిక పరమైన ఇబ్బందులు లేవని, ఒక్కతే కూతురు అని, పెళ్ళయ్యింది అని … కూతురు డాక్టర్, అల్లుడు కలెక్టర్ అని … డబ్బులు తాను కట్టకుండా మరో వ్యక్తికి ఇచ్చి ఎందుకు కట్టిస్తాడో … ఆ విషయం కూడా చెప్పాడు … డబ్బులు ఇస్తే కట్టే వాడి పేరు శైలేష్ అని, ఫ్రెండ్స్ కోసం కొంచెం ఖర్చు పెట్టాలి అనుకుంటాడు … కానీ పెట్టలేడు… జేబులో డబ్బులు ఉండవు … పెద్ద సంసారం … అందుకు శైలేష్ తో కట్టిస్తాను, శైలేష్ కోరిక తీరినట్లు … మిగిలిన ముగ్గురు, ముగ్గురు అనాధ పిల్లలకు ప్రతి సంవత్సరం వారికి అయ్యే స్కూల్ ఖర్చును వారే భరిస్తున్నారు … మా గురించి తెలుసుకోవాలి అనే ఆత్రుత బలంగా నీలో ఉంది … అందుకే ఇది అంతా చెప్పాను … ఏదైనా అవసరం మాతో తీరుతుంది అంటే … ఎప్పుడైనా ఆ ఛాయ్ కొట్టు దగ్గర కలువు అంటూ వెళ్లి పోయాడు… రా రాజేష్ …
రాజేష్ ఏమి విన్నాడో, అది బుర్రలోకి వెళ్లినట్లు లేదు … మళ్లీ చెప్పు అన్నాడు …
ఆ వాల్ పై రాసాను .. పోయ్ చదువుకో ఫో… అన్నాడు హనీఫ్ …
(ఈ కథ రాసిన రోజు : 04-07-2019)
