ఆది మానవ జంతువు
ప్రకృతికి భయపడ్డాడు
ఉరుము, మెరుపు, చీకటి,
నీరు, నిప్పు, జంతువులు
అన్నిటికీ జడిశాడు
చెట్టు తొర్రల్లో, గుహల్లో దాక్కున్నాడు.
క్రమంగా అనుభవం, ఆలోచన పెరిగాయి
ప్రకృతిపై పైచేయి సాధిస్తూ వచ్చాడు
అరణ్యాలను నరికేశాడు
నదులను ఎండబెట్టాడు
కొండలను పిండి చేశాడు
భూగర్భాన్ని విచ్ఛిన్నం చేస్తున్నాడు
భూమికి సార్వభౌముడయ్యాడు
ఆకాశ, సముద్ర విహారం చేశాడు
ప్రకృతిపై ఆధిపత్యం చలాయిస్తున్నాడు
విలవిల లాడిన ప్రకృతి ప్రకోపం
భూకంపాలు, అగ్ని పర్వత విస్ఫోటనాలు
తుఫానులు, ఉప్పెనలుగా ఉబుకుతూనే ఉంది.
అణ్వాయుధాల, గ్రహాంతరయానాల సందడిలో
తలమునకలవుతున్న వైజ్ఞానికుడికి
జ్ఞానబోధ చేయడానికి
సంభవామి యుగే యుగే అన్నట్లు
విలయాలు కొత్త కొత్త అవతారాలతో
వినాశం సృష్టించి బుద్ది చెబుతున్నాయి
నిన్నటి మశూచి, ప్లేగు, కలరాలు
నేటి కరోనా చెప్పే పాఠం ఒకటే
ప్రకృతికి భయపడో
ప్రకృతిని లెక్క చేయకుండానో కాక
ప్రకృతితో మమేకమై బ్రతకమని
అదే మనిషి బ్రతుక్కి పరమార్ధమని.
Also read: “అభయం”
Also read: “బాంధవ్యం”
Also read: ‘యువత – భవిత’
Also read: “నార్సిసస్”
Also read: “అమ్మకు ప్రేమతో”
